توی صفحهی صدوچهلونهِ کتاب «کودک، خانواده، انسان» از قول یه مادر نوشته که مهمترین کار دنیا به عهدهی من هست. منِ مادر که کارم تربیت اِنسانه. واقعیتش با هر نوع نگرشی به مسئله نگاه کنیم هم مهمترین کار دنیا تربیت آدمیزاده و هم کسی که بیشترین نقش رو توی این مسیر داره مادر هست
من توی این مطلب اصلاً قصد ندارم بگم مادر خوب چه جور مادریه اما میخوام در مورد این صحبت کنم که یه بچهی خوب چه جور بچهای هست. شاید از این طریق بتونیم به این برسیم که یه مامان خوب باید چه کارهایی رو انجام بده. نمیخوام هم بحث رو فلسفی کنم چون هم این کاره نیستم :sweat_smile::sweat_smile: و هم تهش چیزی در نمیاد
اما بعد؛
من یکی دو ساله با یه جوونی آشنا شدم که تا همین امروز شبیهش رو ندیدم. ایشون الآن حدود بیست و دو سالشه و خیلی ذهن من رو درگیر کرده. یه چند تا از ویژگیهاش رو با هم بخونیم :point_down::point_down:
۱. این بچه از دوازده سالگی از والدینش پول نگرفته و خودش درآمد داشته (مگه میشه؟! 🤗)
۲. این بچه در طول دوران تحصیلش همیشه شاگرد اول بوده
۳. اخیراً لیسانسش رو هم گرفت و داره برای ارشد اقدام میکنه
۴. از درآمد خودش هم موتور داره، هم ماشین (جفتش هم از میانرده به بالا)
۵. کاملاً شرایط مالی، روانی و ذهنیِ ادارهی یک زندگی مشترک رو داره
۶. به شدت فردی هست که میشه روش حساب کرد. یعنی مثلاً با خیال راحت میشه یه کارگاه تجاری با بیست تا کارگر رو بهش سپرد
۷. به شدت پرمطالعه است. دست به قلم داره و تحلیلهای قوی و خوبی توی حوزههای مختلف مینویسه
۸. ارتباطات اجتماعی بسیار قویای داره و در عین حال اصلاً اهل وقت تلف کردن نیست
۹. یه ورزشکاره و به شدت هم ورزشکارِ خوبی هست
۱۰. بسیار انسان محکمی هست و اصلاً شرایط اجتماعی و اقتصادی اون رو به هم نمیریزه
۱۱. به شدت اعتقادات قویای داره. برای رسیدن به عقیدهاش وقت گذاشته و واقعاً به چیزهایی که رسیده عامل هست
و ….
شاید برای خیلیا یه همچین بچهای، توهم یا خیالبافی باشه اما باورتون میشه که تمام بچههای این سرزمین میتونن و باید شبیه این جوون باشن؟! پس چرا جوونای ما اینجوری نمیشن؟!
من فعلاً کاری با بالاتر از هفت سالِ این بچه ندارم اما فکر میکنید توی زیر هفت سالِ اون، پدر و مادرش چه کارایی کردن که این بچه بهترین گذر از مرحله هفت سال اول رو داشته؟!
دیدگاه خود را ارسال نمایید